Dag 8: Death Valley NP - Las Vegas

33 graden

Afstand: 125 miles

Het is op dit moment middennacht als ik aan het schrijven van deze blog begin. Hoera, we hebben weer internet, dus ik heb eerst maar even de blog van gisteren gepost, die al klaar stond.
Ik dacht hier gezellig met z'n vieren het Wilhelmus te kunnen aanheffen ter ere van onze koningin, maar als ik zo rondom mij heen kijk, dan zal ik het toch alleen moeten doen. We zijn vandaag in ieder geval wel geslaagd voor een plastic tafelzeil en om in de stemming te blijven werd het een oranje.

Even terug naar het begin van de dag.
Om 08:30 uur vertrokken we al vanaf Furnace Creek in Death Valley NP. De eerste stop volgde al heel gauw bij Zabrisky Point. Geweldig om die diverse kleuren uitgeslepen rotsen te mogen aanschouwen!

In een rechte lijn reden we de woestijn uit richting bewoonde wereld.  Net na het middaguur reden we al Las Vegas binnen en we besloten gelijk maar aan te leggen bij Las Vegas Premium Outlet center. De afgelopen week waren kennelijk nog niet alle koop-papillen bevredigd. Korte broek, lange broek, shirtjes, het ging allemaal weer mee.

Tsja, en toen kwam mijn oude wens om de hoek kijken om de show van Cher in Ceasar's Palace te zien. Origineel zou dat niet mogelijk zijn geweest, omdat ze net de 2 (komende) dagen die we in Las Vegas hadden gepland niet zou optreden, maar hier kwam een buitenkaqnsje om de hoek kijken.
Op naar de ticketstore bij het MGM Grand hotel. Betekende overigens met de camper op en neer over de strip, wat op zich al een belevenis is. Menigeen weet zich uit onze 2007 reis nog wel te herinneren, dat er toen niet meer in zat dan met een takelwagen over de strip te rijden.
Bij de ticketstore bleken de kaartjes voor Cher schaars. Waren er nog een paar, waarvan de goedkoopste $160 (met de korting al eraf). Niet doen, wel doen .....
Rib uit ons lijf, toch maar gedaan.
Was inmiddels al laat geworden, dus nu snel naar de camping.

Degene die deze blog volgen weten dat dit onze bonusdag in Las Vegas was, door het inkorten van ons verblijf in Sequoia NP.
We besloten om deze nacht op de Manor (KOA-) camping door te brengen, gelegen naast Circus Circus hotel.

Was nog wel aardig wat plek op deze betonplaten. Naast de standaardplekken, waren er zelfs nog een paar (duurdere) plekjes met een boom ernaast.
Het klikte gelijk met de dienstdoende dame achter de balie, want ze bood mij spontaan de duurdere plek aan voor het lage tarief. Nog 20 van die meevallertjes en die kaartjes voor Cher zijn er ook weer uit.

Ook gelijk maar een 3-daagse kaart voor de Deuce (bus over de Strip) gekocht en naar Ceasar's Palace gereden. De show begon al om half 8.
Jan en Truus zouden zich ondertussen zelf in dit Sodom en Gomorra vermaken.
De show van Cher was echt een kadootje, geweldig! Geen spijt van gehad dus.

Nog even een hapje wezen eten met z'n vieren en weer terug naar de camper. Truus had van die gezellige stappers aangedaan, dus Jan kon zich al gaan verheugen op een rondje blaren prikken.
Ik denk dat iedereen nu wel weer is bijgepraat en dat ik met een gerust hart in mijn kombuis kan duiken. Rustig aan iedereen in Nederland met de oranjebitter en oranje tompoezen/soesen!

Dag 7: Lake Isabella - Death Valley NP

33 graden

Afstand: 175 miles

Achterin de camper bij Jan en Truus was de wind vannacht wat beter voelbaar geweest, dan bij ons in het boven compartiment, maar desondanks had iedereen vannacht lekker geslapen.
We werden weer wakker met een strak blauwe lucht, dus dat beloofde weer veel goeds voor vandaag. Niet dat we daar overigens aan twijfelden met een rit naar Death Valley NP op het programma.
We zullen daar geen internet (of telefoon-bereik) hebben, dus deze blog wordt helaas een dagje later gepost.

Wat route informatie van vandaag:
Via de SR-178 rijden we in de richting van de SR-14 om vervolgens over de US-395 naar het noorden te rijden. Alternatief was trouwens geweest om bij de SR-14 de SR-178 te blijven volgen over Ridgecrest.

Hoeveel bochten de weg gisteren had, zo recht was ie vandaag. In ieder geval tot in Death Valley. Schiet wel lekker op.

Bij het naderen van Death Valley NP loopt de temperatuur gestaag op, maar tot mijn verbazing doemen er ook weer bergen en bochten op. Ik had van Death Valley een beeld van een zanderige vlakte, maar de vlakte blijkt omgeven door een gigantisch bergmassief. Vandaar natuurlijk de naam "Valley" (goedemorgen Bauke). Door deze vallei constructie blijft de warme lucht circuleren en kan het er zo ziedend heet worden. Maximum gemeten temperatuur is 57 graden.

Bij Stove Pipe Wells (de 2e grote camping ground in Death Valley) eten we een heerlijk broodje bevroren aardbeien en een broodje worst met een glaasje bevroren melk. Koelkast koelt namelijk nogal enthousiast en zelfs Jan heeft na 4 dagen nog niet het knopje gevonden om 'm lager te zetten.
Agnes ontdekte ook dat als je enthousiast in zo'n broodje worst bijt, dat er dan vet uit kan spuiten, wat dan zomaar op iemand anders z'n broek/shirt kan komen. Geeft niks, schat!

Op de campingground van Stove Pipe Wells zien we 1 camper staan. Het seizoen loopt in Death Valley namelijk 1 april af. Daarna is het er gewoon te heet.
Stove Pipe Wells staat trouwens in geen verhouding tot onze 20 miles verderop gelegen eindbestemming voor vandaag; Furnace Creek. Deze oase in de woestijn heeft zelfs een 19-holes golfbaan, motel, etc. Zelfs een General Store waar we eindelijk die chemische rotzooi voor in de wc konden vinden.

De campingground is vandaag volledig zelfbediening (automaat waar je geld in moet schuiven en waar je vervolgens een ticket uit krijgt). Je kan vervolgens het beste plekje opzoeken. 
Ik schat dat er in totaal zo'n 30 campers op de camping ground staan, maar gelukkig vinden we nog een plekje bij bomen. Uit de zon is het zalig! Voor het eerst gaat het zonnescherm uit.
Wel zagen we dat het nu juist de enige plek zonder bbq was, maar handige sodemieters als we zijn is het toch allemaal gelukt.
Het werd een heerlijke avond onder een prachtige sterrenhemel naast een gezellig kampvuur. Het ultieme (Amerika-) vakantiegevoel!

Dag 6: Sequoia NP - Lake Isabella

25graden

Afstand: 140 miles

Zo, wat hadden wij het koud vannacht, althans Agnes en ondergetekende. Bij Jan en Truus kan je volgens mij de cavelerie langssturen zonder dat ze het merken.
Vannacht hadden we de kachel maar even aangezet en de jogging-pakken aangedaan om weer op temperatuur te komen. Maar verder goed en wat langer geslapen.

Het was wel oorverdovend stil waar we stonden. Heerlijk! Zoals onze trouwe volgers al hadden begrepen hadden we ook geen internet verbinding en zelfs geen bereik op de telefoon.
Hoewel we in eerste instantie hadden gepland om 2 nachten in Sequoia te blijven staan, leek ons dat onder deze omstandigheden wel iets teveel van het goede, dus we besloten om vandaag alvast door te rijden naar Lake Isabelle. Die extra dag plakken we er dan in Las Vegas aan vast.

Niettemin de dag begonnen met een wandeling (Big Trees trail) om de fameuze Sequoia bomen te bekijken. Ongelooflijk hoe je dan in het niet valt mij deze woudreuzen.
Maar wat echt kicken was, was dat we op zo'n 25 meter langs een beer liepen. Truus bood zich al spontaan als oudste aan om in geval van nood ons uit de wind te houden.
Behalve de beer vandaag ook 2 hertjes en een vos gezien.

Om een uur of 11 de afdaling naar de zuidelijke uitgang van Sequoia begonnen over de General Highway, SR-198. Deze weg wordt middels borden afgeraden voor voertuigen langer dan 22ft, maar hij is zo mooi.... Met die 27ft bak van ons wrongen we ons prima door de ontelbare bochten en afdalingen. Ook vandaag was het niet druk, dus dat maakte het allemaal wat makkelijker, maar de afdaling is zeker goed te doen.
Beneden op de picknick-plaats gezellig een tijd zitten kletsen met een Nederlands stel, die rondje Phoenix deden en nu op weg naar boven gingen. Voor hen was het de eerste keer dat ze in Amerika met een camper op pad gingen, maar waren ook helemaal enthousiast. Hoewel zij ook een 27ft camper hadden, waren ze bijna onthutst door het kwaliteitsverschil van hun Cruise America camper en onze Road Bear. Voor een volgende keer gingen ze ook zeker bij Road Bear kijken.

De weg ging verder via de SR-65 door onmetelijke fruitboomgaarden, met name sinaasappelbomen. Langs de weg stonden ook veel stalletjes waar je vers fruit kon kopen. Als lunch nog wat macaroni van gisteren opgewarmd. Het weer was de hele dag al prachtig, dus we konden lekker de stoeltjes buiten zetten. Dat zijn van die campingstoeltjes met van die slappe leuningen, waar je beter geen bordje macaroni op kan zetten.
Onze trouwe blog-lezers weten misschien nog, dat we tijdens onze Amerika reis met onze jongens in 2007 bijna iedere dag wel een zogenaamde "cono" van de dag hadden. Een "cono" is dan iemand die niet zo slim bezig is.
Nou is dat deze reis absoluut niet aan de orde hoor. Dat met Jan en het koffiezet apparaat kan iedereen gebeuren en dat geldt ook voor wat Agnes overkwam. Zie foto en verder geen commentaar van mij.

De reis ging verder over de SR-155. Na de honderd bochten van vanmorgen, konden we er vanmiddag minimaal 150 bijtellen. Om tureluurs van te worden. Agnes ging voor de zekerheid maar even voorin bij mij zitten om te voorkomen dat ze voor de 2e keer macaroni moest opdweilen.
De afdaling naar Lake Isabella is ook redelijk steil en lang. Over zo'n 13 miles daal je grote stukken met 11% of meer. Hoewel de camper in de laagste bergversnelling stond, moest ik nog zoveel bijremmen, dat we op een gegeven moment toch maar even een extra stop inlasten om de oververhitte remmen een beetje te laten afkoelen. Al met al was het een bochtige, maar weer onvergetelijke rit!

Omstreeks 17:30 uur arriveerden wij 1 dag te vroeg bij Lake Isabella RV Resort. Geen probleem voor de dame achter de balie. Het was toch rustig. De 10% ANWB korting werd er gelijk afgedaan en de $4 voor draadloos internet hoefden we ook niet te betalen.

De faciliteiten nodigden uit om na een klein weekje toch maar een wasje te doen. De wind maakte het net wat te fris om te bbq-en, dus het werd een degelijke, maar heerlijke pan bloemkool met aardappels en een kipfilet. Hulde aan het kook-team van vandaag (Agnes & Truus)!

Morgen de woestijn in!

Dag 5: Morro Bay - Sequoia NP

25graden

Afstand: 250 miles

Vandaag stond een lange, maar interessante rit op het programma.
Om te beginnen was het vandaag korte-broeken weer. Eindelijk! De dag begon al zonnig en tegen de middag liep het zeker op tot zo'n 25 graden. Later meer over hoe het eindigde.

Nadat we eerst heel fijn het zwarte en grijze reservoir van de camper hadden geleegd, vertrokken we klokslag 09:00 uur vanaf Morro Bay SP. Eerst nog een stukje Highway 1 naar het zuiden, om daarna Oostwaarts te rijden over de US-101.

Om het risico te vermijden dat we nog slechts gesloten supermarkten (op zondag) tegenkomen zijn we maar bij de eerste de beste Vons supermarkt gestopt om weer voldoende proviand in te slaan. Natuurlijk eerst een vaste klantenkaart gescoord, die ons in totaal 18% korting op de rekening bleek te geven. Gauw verdiend!

De reis ging vervolgens over de CA-41 door een glooiend landschap met wijnvelden. Uiteindelijk ging de CA-41 over in een rechte streep door een saai dor gebied.
Bij Atascadero de eerste tankstop van de reis uitgevoerd. Voor $2.55 per gallon (octaangehalte 91) was het prettig tanken!

Jammer dat we bij de splitsing met de CA-46 even niet zaten op te letten en zelfs geen acht sloegen op onze onvolprezen Streets & Trips navigator. Betekende een omweg van zo'n 25 miles. Nou ja, als het daar bij blijft....

Bij Fresno verder oostwaarts de 180 ingeslagen. Bij het naderen van de bergen van Kings Canyon National Park verandert het landschap zoetjes aan in een groene oase. Wat volgt is een prachtige Scenic Way door Kings Canyon NP en uiteindelijk naar Sequoia NP. 
De weg stijgt naar zo'n 7000ft (2350m) door een geweldige natuur. Ook deze weg was trouwens doodstil.

Bij het visitor centre / ingang van Kings Canyon NP een stempel voor de National Park pas gehaald en een National Park jaarpas ($80) gekocht. Hiermee hebben we verder toegang tot alle National Parks.
Vervolgens doorgereden naar Sequoia naar Lodgepole campingground. Hoewel de weg in prima conditie was, doemde er links en rechts behoorlijk wat sneeuw op.

Omstreeks 17:30 uur arriveerden we bij Lodgepole campingground, maar....
De camping bleek nog gesloten en er lag nog rijkelijk wat sneeuw. Aangezien verder rijden of terugrijden geen optie was, besloten we neer te strijken op de parkeerplaats van Lodgepole. Daar stonden inmiddels nog 6 campers en een aantal die-hards bleek zelfs een tentje opgezet te hebben. Dat wordt dus een goedkope overnachting!

Al gauw zagen we in hoe uniek we eigenlijk stonden in deze prachtige en rustige omgeving. En alle voorzieningen hebben we natuurlijk gewoon bij de hand in de camper.
Bij het lopen van een klein rondje over de camping, zagen we ook nog vlak bij ons een Coyote lopen. Mooi!

Een heerlijke pot macaroni (met verse aardbeien toe) onderstreepte nog eens het ultieme camping gevoel. De dag eindigde dus niet in korte broek, maar in de sneeuw. Het geeft nog eens aan welke extreme klimaat omstandigheden je kan tegenkomen op 1 dag!
Geen internet vandaag (zelfs geen bereik op onze telefoon), dus deze blog zal ik proberen morgen te posten.

PS: Mocht je de foto's in deze blog te klein vinden, klik er dan dubbel op voor een groter formaat.

Dag 4: Marina - Morro Bay

16 graden

Afstand: 140 miles

De eerste nacht redelijk goed in de camper geslapen. Aangezien we Jan & Truus het 2-persoonsbed hadden toebedeeld (zo'n huwelijk kan tenslotte na 55 jaar wel een oppepper gebruiken), gingen wij op avontuur in het cabin-bed (boven de bestuurder/bijrijder). Viel eerlijk gezegd qua ruimte niet tegen, maar het was wel een wat frisse nacht. Morgennacht nog dichter tegen elkaar aanliggen.

Uiteraard blijven we nog vroeg wakker worden. Om half 7 mocht ik er dan toch uit van Agnes. Nog lekker rustig bij de douches. Best wel redelijk sanitair bij Marina Dunes RV Park.

Rond een uur of 9 richting Highway 1 vertrokken. Wat opviel in vergelijking met 2007, was dat het eigenlijk de hele dag zo verrekte rustig was op deze weg. Wel lekker dus.
Net onder de Monterey hadden we een paar uur uitgetrokken voor het rijden van de "17 miles drive". Deze rit gaat langs Pebble Beacht (de kust van de Pacific Ocean) en de daarachter gelegen bossen (Del Monte Forest).  Het is ook een gebied waar een aantal welgestelden huizen en zich vermaken met het slaan van een balletje. Ik telde 4 zeer fraai ogende golfbanen in dit relatief kleine gebied.
Uiteraard mocht een foto van de beroemde Lone Cypress niet ontbreken!

Vervolgens werd de tocht en het uitzicht steeds spectaculairder. 63 Miles door de bergen met menig haarspeldbochtje. Prachtig! Het weer was zo aangenaam, dat we zelfs besloten de camper langs de kust neer te planten en lekker buiten in het zonnetje te lunchen.

Net voor San Simeon langs Highway 1 kwamen we natuurlijk ook nog langs de vele zee-olifanten die daar huizen. Helaas stond daar wel een krachtige wind, wat het er niet echt aangenaam op maakte.
Zo door de dag heen is het weer erg wisselvallig, voornamelijk afhankelijk van de wind.

De rit eindigde vandaag bij Morro Bay State Park. Wel jammer dat ik net die laatste afrit miste en daardoor toch gauw 2 miles moest omrijden.
De camping bleek vol op deze zaterdag, dus dan is het alleen maar prettig als er een reservering voor je staat.

Nadeel van zo'n nieuwe camper is dat er inderdaad weinig klussen zijn te doen voor Jan.
Gelukkig begaf het lampje in de koelkast het, waardoor hij toch nog even bezig kon zijn (Niet wetende dat we die gewoon hadden losgedraaid). De rest van zijn energie ging op aan het koffie zetten. Hij had bedacht dat de koffie lekkerder zou zijn door het in het koffiezet apparaat op te gieten. Afijn, 2 ontploffingen, 4 filterzakjes, 2 uitgedweilde kamers en 1 advies later, kregen we een heerlijk kopje koffie.

Dag 3: San Francisco - Marina

16 graden

Afstand: 93 miles

Gisterenavond hadden we nog ter afsluiting lekker bij de Italiaan gegeten. Wel had ik afgelopen nacht af en toe het idee een nest jonge veldmuizen leeggegeten te hebben. Er zat kennelijk wat veel knoflook in.
Ook werd vannacht duidelijk dat ik die jetlag ook nog niet helemaal had verwerkt. 4 Uur was ik klaar wakker en volgens mij wel meer mede-reizigers. Ik heb het idee dat Truus de jetlag nog het beste heeft verwerkt.
Om een uur of half 6 toch nog in slaap gedommeld, maar dat zette niet echt zoden aan de dijk, want op 6 uur was het reveille.
Inpakken, croissantje eten en wegwezen. Dezelfde meneer van Maya Limo Service (als dag 1) stond voor half 8 al op ons te wachten om ons naar Road Bear in Hayward te brengen. Hij wist nu in ieder geval hoe al die koffers weggestauwd moesten worden.

Kwart over 8 meldden we ons bij Aldie. De camper stond al ongeduldig op ons te wachten. Een prachtige 27ft Freelander van 2009 met 27000 miles op de teller. Het 2009 model heeft als noviteit een slide-out aan de achterzijde. Hiermee wordt volgens Aldie na het uitschuiven een lengte van 31ft gehaald. Nadeel is wel dat je het bed in de slaapkamer ook moet omklappen ten behoeve van het inschuiven.
Aldie nog verblijd met Hollandse stroopwafels als dank voor het mogelijk maken van dit vroege vertrek

Ruim een uur hadden we nodig voor alle paperassen, de uitleg en het controleren van de camper op eventuele schade. Daarna konden we ons in het Amerikaanse verkeer storten en reden we via de I-880 en de US-101 naar het zuiden.
De eerste stop die op het programma stond was het Outlet Center in Gilroy. We slaagden daar leuk, dus ik denk dat we daarmee die shop-achterstand van gisteren wel hebben ingelopen. Ietsje verderop konden we de eerste proviand inslaan bij de Wal*Mart. Aangezien we toen al enige uren door winkels hadden gelopen hebben we ons beperkt tot de benodigde proviand en hebben we het grootste gedeelte van de winkel gelaten voor wat het was.

Ondanks een bewolkt begin van de dag, trekt de lucht tegen de middag helemaal open. Het wordt 's middags zelfs warm! Wel steekt er een harde wind op, die het tegen de avond weer kil maakt.

Zo'n 15 miles onder Gilroy steken we de heuvels door richting Highway 1. Aan het einde van die doorsteek moesten we linksaf Highway 1 op. En daar sta je dan voor een snelweg waar je linksaf moet, waar het heel druk is en waar geen verkeerslichten zijn. Auto's voor ons scheuren stuk voor stuk bij ieder gaatje weg, maar dat zit er met zo'n camper niet in. Gelukkig blijkt ook nu weer dat Amerikanen zich in het verkeer veel hoffelijker gedragen dan de meeste Europeanen. Al vrij snel wenkt een vanaf Highway 1 afslaande auto ons dat we onze gang mogen gaan.

De eerste camping die we aan doen is Marina Dunes RV Park. De camping blijkt zo vlak voor het weekend erg vol te staan en onze reservering wordt niet zo gauw gevonden. Gelukkig wordt er niet moeilijk over gedaan en krijgen we een ruim plekje toegewezen.

Bij gebrek aan meereizende kinderen moeten Jan en ondergetekende zelf aan de slag voor het koppelen van alle nutsvoorzieningen. Geen probleem hoor!

Tijd om de koffers uit te pakken en de eerste maaltijd zelf klaar te maken, Worteltjes met puree en een visje. Dat kan je aan de dames wel overlaten, lekker!

Wireless lijkt prima (en gratis) te werken op deze camping, dus vanavond lekker bijlezen en deze blog bijwerken. 

Dag 2: San Francisco

  16 graden

Vanmorgen leek Truus de jetlag het beste verwerkt te hebben. Lag het eerste onder zeil gisterenavond (21:00) en was het laatste wakker vanmorgen (06:15 uur). De rest had redelijk geslapen. Nou ja, we moesten toch vroeg op, want om half negen werden we op Pier 33 verwacht voor de excursie naar Alcatraz. Onderweg daar naartoe nog even een halve liter koffie (kleintje dus naar lokale maatstaven) met een broodje bij Starbucks gescoord, dus dat moest toereikend zijn voor de komende uren.

De Nederlandstalige audio toer is natuurlijk een uitkomst voor Jan & Truus. Geen taalprobleem dit keer. Voor de liefhebbers; Jan heeft de cd met de toer als souveniertje aangeschaft.

Degene die wel eens op Alcatraz is geweest weet dat de wandeling van de boot naar de gevangenis nog een stevige klim is. Niet voor ons vanmorgen! Er rijdt namelijk ook een treintje voor gehandicapten en andere minder mobiele medemensen, dus we konden zeer eenvoudig aantonen, dat Truus hier absoluut in thuis hoorde (en wij moesten haar natuurlijk begeleiden en zorgen dat ze niet uit het karretje viel).

De toer was de moeite waard. Wel merkten we dat ie ietsje korter was dan de avondtoer van 2 jaar geleden. Het bezichtigen van de ziekenboeg ontbrak bijvoorbeeld.

Tegen de middag zetten we weer voet aan vaste wal. Maar weer een half litertje koffie weggewerkt, waarna we ons richting de cable cars begaven. Mag natuurlijk niet ontbreken in San Francisco! Uiteraard hangen alleen echte mannen aan de zijkant van zo'n cable car!

Het weer was trouwens minder dan gisteren. In de zon was het lekker, maar er stond een hele koude wind, zeker als je uit de zon was!

Downtown kon er geshopt worden. Wat opviel was dat eigenlijk overal vrij rustig was. Omdat het een doordeweekse dag was, omdat het April was of toch door die crisis?
Nog niet voor een jas voor Truus kunnen slagen, maar gelukkig kon Agnes nog wat vinden. Leuk Adidas tennis setje. Ik blijf toch altijd nog hopen dat het haar tennisnivo naar een hoger nivo tilt!

Vandaag ook nog even voor de zekerheid bij Road Bear gecheckt of we morgen inderdaad vroeg kunnen vertrekken, maar dit bleek geen probleem. Om 08:00 uur staat de camper voor ons klaar.

De dames badderen er nog even op los, Jan weerstaat zijn dip door een boek te lezen en ik vermaak mij met deze blog. Straks nog even een hapje eten en dan kunnen we morgen fris en fruitig aan de camperreis beginnen.

Dag 1: Amsterdam - San Francisco

20 graden

Sinds het weekend zijn we alle 4 overladen met belletjes, bezoekjes, sms-jes en mailtjes met belangstellende vrienden, familie en kennissen. Erg leuk en nogmaals bedankt daarvoor! Het was duidelijk dat het vertrek naderde.

Vanmorgen kwam aan de voorpret dan eindelijk een bruut einde. Om 07:00 uur was immers het vertrek van huis gepland.
Tot 05:00 uur hadden we allemaal redelijk geslapen, maar toen begon het toch echt te kriebelen. Tijd genoeg om de nog ontbrekende spulletjes bij elkaar te zoeken en de koffers definitief te sluiten; nou ja, definitief....Mijn koffer bleek toch weer erg enthousiast te zijn volgepakt, dus de boel moest nog 1x open om o.a. een kilo kaas te herpakken. Op schiphol bleek mijn koffer met 23,1 kg de zegen mee te krijgen.

Ruim op tijd stonden Jan en Truus voor de deur (op tijd zijn is immers je eerste plicht!), zodat we inderdaad om 07:04 uur konden vertrekken.
De eerste meevaller was dat de A2 tussen Utrecht en Maarssen wegens een ongeval was afgesloten, dus draaiden wij een lege A2 op om een half uurtje later rustig parkeerplaats P3 bij Schiphol op te draaien.

Daar had ik immers enige tijd geleden 2 parkeerplekken via internet gereserveerd voor een stunt-tarief van 5 euro per plek (voor 25 dagen). Zo goedkoop, dat ik twijfelde of het allemaal wel goed zou gaan. Nou, geen probleem. Zelfs de al verlopen creditcard, waarmee indertijd de reservering was gedaan werd zonder problemen door de automaat geaccepteerd. De dienstdoende parkeerwachter wist mij te verzekeren dat het uitrijden over 3,5 week ook geen probleem zou moeten zijn.

Met behulp van mijn Frequent Flyer status konden we handig wat wachtrijen omzeilen op Schiphol en al gauw besloten we te splitsen. Jan en ondergetekende begaven ons naar de KLM lounge om ons in alle rust op de vlucht voor te kunnen bereiden en Agnes en Truus vereerden alle winkeltjes op Schiphol met een bezoekje.
Truus vond nu al alles zo groot en die vliegtuigen kwamen wel heel erg dichtbij!

Strak volgens schema vertrok KL 605 (Boeing 747) vanaf de gate. Toestel zat niet helemaal vol, maar was toch zeker voor 90% gevuld. Viel mij niet tegen.
Wij hadden fantastische plekken voor in het toestel. Veel beenruimte voor Agnes en mijzelf en een raampje (en 3 plekken) voor Jan en Truus.
Wat een ervaring voor die mensen trouwens!

Het zicht was bij het naderen van San Francisco uitstekend, zodat we een heel mooi uitzicht over de Bay-area met de Golden Gate Bridge hadden.
De security op het vliegveld ging heel voorspoedig (wel grappig overigens dat Jan ook vingerafdrukken moest maken met die stompjes van hem), maar met de koffers zat het niet mee. De ene helft kwam weliswaar snel, maar de andere helft zo'n beetje als laatste.
Even Maya Limo Service gebeld en 10-15 minuten later stonden wij bewonderend te kijken hoe de chauffeur zijn best deed om alle bagage mee te krijgen. Kofferbak kon niet meer dicht, maar sjorbanden hielden het zaakje aardig bij elkaar. Voor in totaal $50 waren wij de man!

Na te hebben ingecheckt bij Holiday Inn Fishermans Wharf konden we de benen strekken richting Fishermans Wharf. Altijd leuk. Natuurlijk bij Boudin een heerlijke Clam Chowder gegeten.

Om helemaal in de stemming (en het ritme) te komen hebben we 's avonds bij Denny's nog een hamburger verorberd, maar toen waren we toch wel blij dat we konden afzakken naar het hotel.
Het is nu bijna 21:00 uur lokale tijd en bij Truus is het batterijtje leeg. Wij proberen nog een uurtje te rekken om dan hopelijk lekker te kunnen slapen na de goede start van deze vakantie!

Inpakken

Het afgelopen weekend zijn we dan maar zo zoetjes aan de spullen bij elkaar gaan zoeken. De inpaklijst was voorhanden (van 2007), zodat we niks kunnen vergeten. Probleem is alleen het klimaat. Het kan alle kanten op, dus er moet toch iets meer in de koffer dan korte broeken en shirtjes. Aan de andere kant zullen we vast wel weer wat hamsteren in één of andere outlet, dus we zullen echt niet zonder komen te zitten. Agnes heeft in ieder geval haar ouders een handje geholpen om weer het nodige uit te pakken. 12 shirtjes, 7 korte broeken, 5 rokjes, 4 truien, etc is toch echt teveel Truus!

Etenswaren gaan niet mee, maar er wordt toch een uitzondering gemaakt voor een pak hagelslag en een stuk vacuum verpakte kaas. Ik kan mij nog herinneren dat het niet mee viel om een lekker stukje kaas te bemachtigen.

In mijn enthousiasme dacht ik het allemaal met 1 koffer à 23kg te redden (arbowet in de US), maar ook voor mij viel dat tegen. Zonder veel moeite zat ik al gauw op 27 kg (allemaal door extra dingetjes voor algemeen nut natuurlijk!). Om verder maar niet al te moeilijk te doen nemen we dan maar een extra koffer/tas mee. Die komt ook best wel weer gevuld terug.

Morgenavond zoeken we de laatste spulletjes bij elkaar en dan kunnen we woensdag op tijd vertrekken. We hebben een hekel aan haasten en je weet ook nooit hoe druk het in de spits zal zijn.

Nu al hebben we het idee dat we vele volgers op deze blog zullen hebben, dus we gaan natuurlijk onze uiterste best doen om ons reisverslag up-to-date te houden de komende weken. Met veel plezier zullen we ook alle reacties lezen. Houden we toch wat gesprekstof als we ruim 3 weken met z’n vieren in zo’n hut rondtoeren!

Onze route

Met nog 5 dagen op de teller hebben we natuurlijk onze route in kannen en kruiken. De afgelopen maanden heb ik in deze blog de voortgang in onze bijgehouden, maar het lijkt mij goed om het hieronder eens op een rijtje te zetten.

	Dag	Van	Tot	Overnachting
1.	Woensdag 22 april	Amsterdam	San Francisco	Holiday Inn Fisherman's Wharf
2.	Donderdag 23 april	San Francisco		Holiday Inn Fisherman's Wharf
3.	Vrijdag 24 april	San Francisco	Marina	Marina Dunes RV Park
4.	Zaterdag 25 april	Marina	Morro Bay	Morro Bay SP
5.	Zondag 26 april	Morro Bay	Sequioa NP	Lodgepole camping ground (?)
6.	Maandag 27 april	Sequioa NP		Lodgepole camping ground (?)
7.	Dinsdag 28 april	Sequioa NP	Lake Isabella	Lake Isabella RV Resort
8.	Woensdag 29 april	Lake Isabella	Death Valley NP	Furnace Greek camping ground (?)
9.	donderdag 30 april	Death Valley NP	Las Vegas	MGM Grand hotel
10.	Vrijdag 1 mei	Las Vegas		MGM Grand hotel
11.	Zaterdag 2 mei	Las Vegas	Grand Canyon NP	Trailer Village
12.	Zondag 3 mei	Grand Canyon NP		Trailer Village
13.	Maandag 4 mei	Grand Canyon NP	Page	Lake Powell camping ground
14.	Dinsdag 5 mei	Page		Lake Powel camping ground
15.	Woensdag 6 mei	Page	Zion NP	Zion Canyon camping ground
16.	donderdag 7 mei	Zion NP	Bryce NP	Ruby's Inn camping ground
17.	vrijdag 8 mei	Bryce NP	Capitol Reef NP	Thousands Lakes RV Park
18.	zaterdag 9 mei	Capitol Reef NP	Moab	Canyonsland RV Park
19.	zondag 10 mei	Moab		Canyonsland RV Park
20.	maandag 11 mei	Moab	Durango	United camping ground
21.	dinsdag 12 mei	Durango		United camping ground
22.	woensdag 13 mei	Durango	Black Canyon of the Gunisson NP	South Rim (?)
23.	donderdag 14 mei	Black Canyon of the Gunisson NP	Denver	Dakota Ridge RV Park
24.	vrijdag 15 mei	Denver		Dakota Ridge RV Park
25.	zaterdag 16 mei	Denver	Amsterdam
26.	zondag 17 mei	Amsterdam