zondag 17 mei 2009

Dag 25: Denver - Detroit

Sunny 25 graden

Om de overgang naar het Nederlandse klimaat niet al te heftig te maken had ik voor gisterenavond wat bewolking geregeld. Het barbecuen was net afgelopen of het begon te druppelen. Dat ging gedurende de nacht over in flinke buien. Vanmorgen was het echter wel droog (wel handig met opbreken) en brak snel de zon en blauwe lucht weer door.

DSCN1723 De laatste broodjes werden geroosterd en de camper werd van binnen een beetje aan kant gemaakt. Bezempje, stoffertje en dweiltje er doorheen.
Geheel volgens plan waren we om 09:00 uur zo ver om weg te rijden en na een rustig half uurtje rijden arriveerden we in de buurt van Road Bear.
Nog even voor de laatste keer aftanken en dan met een brok in de keel afscheid nemen van ons trouwe vervoermiddel.

DSCN1725 Bij Road Bear ontmoetten we Dennis, die kort geleden de stap van NL naar de US had gewaagd om hier z'n  carriere voort te zetten.
We konden hem in ieder geval een plezier doen met de hagelslag, vlokken en appelstroop die we nog over hadden.
De overige boodschappen die we nog hadden werd in depot gezet bij Road Bear, zodat nieuwe huurders daar haar voordeel mee konden doen. De blikjes bier werden al gauw geconfisceerd door Road Bear medewerkers.

DSCN1728 Bij grondige inspectie van de camper werden geen beschadigingen gevonden (was ik mij ook niet van bewust), dus zonder problemen kon de papierwinkel worden afgehandeld.
Na ons werd trouwens een camper door een Amerikaanse familie ingeleverd met vrij veel schade. Was onder andere met de achterkant een keer flink over de grond gegaan. Volgens Dennis zou dit wel meer dan $1000 gaan kosten.

DSCN1738 Omstreeks 11:00 werden we comfortabel met het Road Bear busje naar Denver International Airport gebracht.
Was daar best wel rustig en daar kwam bij dat we tijd genoeg hadden.
Bij het inchecken bleek alleen mijn koffer iets te zwaar, maar de dame achter de balie was in een goede bui en deed er verder niet moeilijk over.
Bij de security check vond men het zelfs goed dat er een foto werd gemaakt. Had ik nog nooit meegemaakt.
In plaats van het vertrouwde poortje mocht ik door het body-scan apparaat. Grappig om dat een keer gedaan te hebben. Duurde overigens wel een paar minuten voordat de uitslag kwam.

Om de gates in Denver te bereiken moet je eerst nog met een soort ondergronds treintje en toen begon het wachten op de eerste vlucht naar Detroit. Die 2 uurtjes werden doorgebracht met lezen, internetten (gratis hier op de luchthaven) en winkeltjes kijken. Ach, ook dat ging wel weer snel.
De binnenlandse vlucht die volgde was vol en minder comfortabel als een inter-continentale vlucht. 3 Uur later stonden we in Detroit.

Morgen de epiloog.

Geen opmerkingen: